காய்ந்தச் சருகின் மேல்
தங்கச் சிறகைப் போல்
என் மடியினில்
உறங்கும் பிள்ளாய்
உன்
கருவிழிகள்
இரு பிறைநிலவுகளுக்குள்
துஞ்சுவதை
கண்சிமிட்டாமல்
படம் பிடிக்கிறேன்
மொட்டு அவிழ்வதைப்
போல
பட்டு இதழ் விரிக்கிறாய்
கனவு காண்கிறாயோ?
உன் கனவு உலகத்திற்குள்
நானும் விரைகிறேன்
என் சுற்றம்
தொலைந்து போகிறது
என் யாக்கை
உயிர்ப் பிரிகிறது
அவ்வுயிர்
மெல்ல அலைகிறது
உடல் நெளிக்கிறாய்
உன் கனவு
கலையாதிருக்க
நான்
சிலையாகிறேன்
முகம் சுழிக்கிறாய்
அதனின்று
ஆயிரம் கவிதைகள்
தெறித்து விழுகிறது
உன் விரல்களால்
காற்றை அளாவுகிறாய்
அவ்வோசை
இசையாகிறது
உனக்கு வலிக்காமல்
ஒரு பொய் முத்தம்
பதிக்கிறேன்
இந்தக் கணம்
உடனே
உறைந்து விடாதா?
உன்
உறக்கத்தினுள்
நான்
கரைந்துவிட.....
No comments:
Post a Comment