அவள் பெயர் மானஸா

மௌன மொழியாள் 

செவ்விதழில் தேன் சொரிவாள்
கருநீல விழியாள் 

சிரிப்பதனில் உளம் கவர்வாள்

வாகை மலராள்

தோகையில்லா மயிலாள்

கமல நிறத்தாள்

பார்க்க கண் பறித்தாள்

சிந்தைச் செருக்குடையாள் 

உயரிய மாண்புடையாள்
அன்னத்தை ஒத்த நடையாள்

அகமதில் தீரம் தரித்தாள்

மனம் ஏங்கும் சிற்றிடையாள்

முத்தம் தந்து மயக்குவாள்
பிறர் என்றால் தயங்குவாள்

என் தோளில் உறங்குவாள்

செல்ல அடி கொடுப்பாள்

அழக் கண்டு பதறுவாள்
கண்டவுடன் ஆர்ப்பரிப்பாள்

கண்கள் பனிக்க விடைகொடுப்பாள்

ஒரு நொடியேனும் நில்லாள்

ஆடிப்பாடி இன்புருவாள்
இல்லமெங்கும் நிறைந்தாள் இல்லையெனில் ஏங்க வைப்பாள்

அவள் பெயர் மானஸா!!!